دانشمندان بتازگی به این نکته پی بردهاند که پارک مشهور یلو استون در آمریکا که به داشتن چشمههای آب جوشان و مناظر طبیعی زیبا شهرت دارد در دل خود یک سیستم فعالیت آتشفشانی را جای داده که هر لحظه ممکن است به آتشباری بپردازد و فعال شود. به گفته دانیل ژروایسین Daniel Dzruisinزمین شناس ساختارهای آتشفشانی ، بسیاری از بازدید کنندگانی که به پارک یلو استون میآیند از این نکته خبر ندارند که زیر پایشان بزرگترین و دینامیکترین سیستم مواد گداخته که در سیاره زمین یافت میشود، قرار دارد. اما آنچه که بر اهمیت ابر آتشفشان پارک یلو افزوده، کشف هسته فعالی در دل آن است که بر خلاف ابر-آتشفشان ممکن است در آیندهای نه چندان دور فعل و انفعالات گرمایی گسترده خود را از سر گیرد. دهانه آتشفشانی یلو استون در حدود ۶۴۰هزار سال پیش در جریان یک انفجار گرمایی که هزار بار قدرتمند تر از فوران اتشفشانی کوه سنت هلن در سال ۱۹۸۰بود شکل گرفت. هرچند دانشمندان به این نکته آگاهند که کف دهانه آتشفشان، یعنی سطحی که دهانه را میپوشاند، در طول زمان بالا و پائین میرود اما علت این امر هنوز برای دانشمندان روشن نیست. برمبنای یک نظریه رایج در گذشته تجمع سالات در زیر دهانه و خروج آنها موجب این تغییر سطح میشود اما ژروایسین که در رصد خانه آتشفشانها در ونکوور در واشنگتن تحقیق میکند، معتقد است که در دل این آتشفشان مرکز دیگری وجود دارد که مسوول این تحولات است. به نوشته نشریه نیچر یک گروه از متخصصان زمین شناسی به سرپرستی چارلز ویکس از موسسه تحقیقات جغرافیایی آمریکا واقع در منلو پارک در کالیفرنیا با استفاده از ماهواره مشخص ساختند که کف دهانه آتشفشان یلو استون در طول هفت سال حدود ۱۲۰میلی متر از حیث ارتفاع افزایش یافته است.هرچند کف این اتشفشان از سال ۱۹۹۷تاکنون در حال پائین رفتن است اما محققان کانون فعالییت تازهای را در نزدیک بخش شمالی دهانه کشف کرده اند که از سال ۱۹۹۵تا سال ۲۰۰۲در حال بالا آمدن بوده است.